Wstrzyknięcia kortyzonu do krążków międzykręgowych. Wstrzyknięty kortyzon wchłania się przez miejsca uszkodzenia krążka do przestrzeni nadoponowej, gdzie działa typowo. Dlatego też powszechnie uważa się, że metoda ta ma podobne działanie do nadoponowego podawania kortykosteroidów i leków znieczulających.

Jedyną jej korzyść stanowi dyskogram (wykonuje się go równolegle), który ujawnia stan krążka między kręgowego. Wartość diagnostyczną ma także ból wywołany w czasie dyskografii (narastający ból), na który chory cierpi stale.

Wstrzyknięcia wykonuje się z dostępu bezpośredniego, tylnego, przez oponę twardą, za pomocą cienkiej igły kanałowej lub z dostępu bocznego, jak to się czyni przy chemonukleolizie.

Wstrzyknięcia do stawów międzywyrostkowych. Szczególne miejsce w patogenezie bólów krzyża (zwłaszcza w spondylozie) zajmują stawy międzywyrostkowe, którym ostatnio poświęca się coraz więcej uwagi. Stawy te mają tkankę chrzęstną oraz błonę maziową i są otoczone włóknistą torebką. Nic też dziwnego, że podlegają one tym samym procesom chorobowym i stanom zwyrodnieniowym, co wszystkie inne stawy organizmu. Hirsch i wsp. wykazali, że wstrzykiwanie do nich lub do tylnej części pierścienia włóknistego stężonych roztworów fizjologicznych NaCl wywołuje podobne bóle krzyża.

Skutecznością wstrzyknięć leków do stawów międzywyrostkowych w zespole stawów międzywyrostkowych (facet syndrome) zajmowali się Lynch i Taylor. Badacze ci poddali obserwacji 50 chorych z zespołem stawów międzywyrostkowych

– ból krzyża trwający ponad 6 miesięcy z ogniskami okołokręgosłupowej bolesności oraz nasileniem się bólu w pozycji przeprostu kręgosłupa – leczonych ostrzyknięciami preparatów kortyzonowych. Grupę kontrolną stanowili chorzy, którym dokonywano ostrzyknięć pozastawowych. Skuteczność leczenia określano na podstawie złagodzenia dolegliwości po upływie 2 tygodni oraz 3 i 6 miesięcy po ostrzyknięciu. Badania wykazały, że jedynie skuteczne są wstrzyknięcia dostawowe

– u 56% chorych utrzymywało się polepszenie po upływie 6 miesięcy. Autorzy wskazują na to, że dowodem wkłucia się do stawu jest jedynie artrografia stawów międzywyrostkowych.