U osób cierpiących na bóle krzyża na tle uszkodzenia krążka międzykręgowego nierzadko stwierdza się wady rozwojowe. Najczęściej jednak wady te, istniejące od urodzenia, nie wykazują żadnych objawów klinicznych, jakkolwiek niektórzy badacze zwracają uwagę na to, że u cierpiących na uszkodzenie krążka międzykręgowego częściej stwierdza się wady niż u osób zdrowych (być może dlatego, że u osób zdrowych nie wykonuje się tak często badań radiologicznych lędźwiowego odcinka kręgosłupa).
Do najważniejszych wad rozwojowych dolnego odcinka kręgosłupa lędźwiowego należy niespojenie łuku kręgowego, szczelina łuku, kręgozmyk oraz lumbalizac- ja i sakralizacja kręgów. W przypadkach upodabniania się kręgów do leżących wyżej lub niżej istniejące zwężenie szpary między trzonowej zazwyczaj nie oznacza wypadnięcia jądra miażdżystego, natomiast jest często miejscem zmian zwyrodnieniowych (które jednakże nigdy nie dają ostrych objawów bólowych, jak w przebiegu uszkodzenia krążka międzykręgowego). Zbyt często jeszcze tendencje do tłumaczenia zmianami wrodzonymi lub zwyrodnieniowymi kręgosłupa ostrych, napadowych bólów krzyża, nierzadko połączonych z nerwobólem kulszowym, dowodzą myślenia po „linii najmniejszego oporu”.
Flebografia. Flebografia lędźwiowa w chorobie krążka międzykręgowego wg Valeta i wsp. jest bardziej wiarygodna na poziomie L4-L5 niż Ls-Sr W tych przypadkach, w których badanie kliniczne i rutynowe zdjęcia rentgenowskie dawały zbieżne wyniki, dotyczące umiejscowienia chorego krążka międzykręgowego, flebografia była bezużyteczna. U chorych, u których badania te były rozbieżne, flebografia pomagała umiejscowić uszkodzony krążek międzykręgowy.
Magnetyczny rezonas jądrowy (MRJ) został wykryty jednocześnie przez Blocha i Purcella w 1946 roku (nagroda Nobla dla obydwu w 1952 r.). Praktyczne zastosowanie tego zjawiska w medycynie zawdzięczamy Lauterbaurowi (1972 r.). Chociaż kręgosłup lędźwiowy z racji swego centralnego położenia w obrębie tułowia nie jest strukturą łatwą do oceny sposobem magnetycznego rezonansu jądrowego, to jednak w ostatnich czasach stało się to praktycznie możliwe.
Konwencjonalne badanie radiologiczne wykrywa chorobę krążka międzykręgowego tylko wówczas, gdy dochodzi do zmian w kości – zwężenie przestrzeni
