Przewlekła niewydolność żylna (czyli zaburzenia krążenia) prowadzi do powstania tzn. żylaków. Najczęstszym miejscem, na jakim pojawiają się owrzodzenia żylakowate są okolice ud. Uleczenie takich owrzodzeń trwa od kilku miesięcy do kilku lat. Pojawiają się one przede wszystkim u osób powyżej 60. roku życia. Owrzodzenia w większości przypadków powiązane są z niewydolnością żylną, czasem z chorobą tętnic, cukrzycą albo z urazami. Który lek na wrzody podudzi stosować? W profilaktyce i leczeniu owrzodzeń pomagają: zbicie wagi, ruch, noszenie wygodnego obuwia. Trzeba unikać długiego stania i siedzenia, kąpieli w gorącej wodzie oraz bardzo intensywnego uprawiania sportu. Bardzo dobrą metodą leczenia owrzodzeń jest terapia uciskowa. Polega na noszeniu uciskowych podkolanówek lub bandaży. Przeprowadza się także leczenie chirurgiczne.
Najważniejsze jest, aby zapobiegać zapaleniu dziąseł: dbać o higienę zębów i języka. Powinno się używać pasty do zębów ziołowej lub przeznaczonej do leczenia paradontozy. Szczoteczka winna być miękka, jeżeli będzie twarda, to szczotkowanie nią może wywołać rany w jamie ustnej. Należy regularnie używać nici dentystycznej i płynów do płukania ust. Dobrze jest płukać jamę ustną ziołami takie jak: szałwia czy z liśćmi porzeczki. Powinno się spożywać witaminę C, jaka wzmacnia organizm i zapobiega krwawieniom. Leczenie dziąseł domowymi sposobami nie może jednak zastąpić kuracji pod okiem lekarza. Służy raczej złagodzeniu objawów chorobowych.
Odleżyna to uszkodzenie skóry oraz tkanek. Powstają w wyniku długotrwałego ucisku, szczególnie u osób przykutych do łóżka. Odleżyny najczęściej pojawiają się w okolicy kości krzyżowej, ogonowej, pośladków, na piętach albo na biodrach, jednak mogą się także pojawić na ramionach, kostkach lub kolanach. Ich powstawaniu sprzyjają choroby tj. cukrzyca lub miażdżyca. Prócz leczenia okładami wskazane jest chirurgiczne oczyszczenie ran. Zakażenie odleżyny może prowadzić do rozwoju sepsy i do zgonu. By zapobiec zakażeniu stosuje się lek na odleżyny zawierający jodopowidon lub sól srebrową sulfatiazolu.