Najlepiej poznane są interakcje między fenylobarbitalem a difenylohy-dantoiną (DPH). Leki te łatwo współdziałają ze sobą oraz z wieloma innymi lekami. Sultiam i disulfiram (Anticol) co najmniej 2-krotnie zwiększają stężenie difenylohydantoiny. Podobnie działa fenurid. Niekiedy zwiększenie stężenia difenylohydantoiny obserwowano po podaniu hydrazydu kwasu izonikotynowego, dikumarolu, chloropromazyny. Kwas 2-propylowalerianowy zmniejsza stężenie difenylohydantoiny we krwi. Na szczególną uwagę zasługuje interakcja między alkoholem etylowym a lekami przeciwpadaczkowymi. Alkohol znacznie przyśpiesza wchłanianie leków z przewodu pokarmowego i stwarza szczególne niebezpieczeństwo zatrucia. Difenylohydantoina i alkohol wzajemnie zwalniają szybkość swego rozpadu i dlatego stan upojenia alkoholem powoduje ostre zatrucie difenylohydantoiną i alkoholem.. Leki przeciw-padaczkowe mogą okazać się nieskuteczne u pijących alkohol. Leki przeciwpadaczkowe (difenylohydantoiną, fenobarbital, prymidon i karbamazepina) przyspieszają metabolizm i zmniejszają skuteczność leczenia kortyzolem, deksametazonem, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, butapirazolem, wibramycyną, dikumarolem, witaminą D, digitoksy-ną oraz chloropromazyną.