Obecnie nie ma uzasadnienia do stosowania kwasu borowego i jego soli w lecznictwie. Mimo to, jest on często stosowany do płukania worka spojówkowego (małe ilości nie stwarzają zagrożenia, lecz skuteczność jest znikoma), jako sól sodowa zaś — do zwalczania drożdżakowego zakażenia jamy ustnej u dzieci (pleśniawki). W tym przypadku łatwo dostaje się do przewodu pokarmowego i może zostać wchłonięty. Kwas benzoesowy (Acidum benzoicum) działa antyseptycznie dzięki obecności anionu. Jako benzoesan sodowy stosowany jest powszechnie do konserwacji przemysłowych artykułów spożywczych, zwłaszcza przetworów owocowych i warzywnych. Drażni silnie błonę śluzową żołądka i może powodować ból i pieczenie w nadbrzuszu oraz zgagę. Przetwory -konserwowane benzoesanem sodowym zwykle zaostrzają dolegliwości u chorych na chorobę wrzodową. Istnieje obowiązek deklarowania przez producentów dodatku benzoesanu sodu do artykułów spożywczych. Kwas salicylowy (Acidum salicylicum) oprócz działania antyseptycznego wykazuje działanie keratolityczne. Obie właściwości bywają wykorzystywane w leczeniu powierzchownych zakażeń skóry, zwłaszcza grzybiczych. Kwas salicylowy bywa stosowany jako składnik zasypek i maści; pod postacią spirytusu salicylowego (roztwór 5—10%) jest często stosowany jako kosmetyk o działaniu antyseptycznym.
