Inhibitory MAO (IMAO) często są nazywane thymoanaleptica (ang. psychie energizers), a także thymoeretica dla podkreślenia ich szczególnie silnego wpływu pobudzającego napęd. Z tego względu IMAO wskazane są zwłaszcza w depresjach przebiegających z zahamowaniem napędu. Leki te dają jednak częste i groźne powikłania i działania niepożądane. Należą do nich: uszkodzenie narządów miąższowych, nerwu i szlaków wzrokowych, szpiku. Uszkodzenia wątroby stwierdzano nawet po stosowaniu niedużych dawek dobowych. Inhibitory MAO wywołują spadki ciśnienia tętniczego (pochodzenia zarówno ośrodkowego, jak i wynikające z ich wpływu na serce, naczynia oraz zwoje układu współczulnego). Do objawów ośrodkowych należą: niepokój, bezsenność,-stany podniecenia. Spośród leków z tej grupy należy wymienić nialamid (Nialamide, Nia-midj, fenelzynę (Phenelzine, Nardil), tranylcyprominę (Tranylcypromine, Parnate). Ich stosowanie jest obecnie rzadkie i może być uzasadnione jedynie w wyjątkowych sytuacjach związanych głównie z opornością na leczenie innymi lekami. Są próby ich kojarzenia z prekursorami amin, a zwłaszcza 5-HTP. Inhibitory MAO podane łącznie z innymi lekami mogą wywołać groźne powikłania związane z niekorzystnymi interakcjami. Nasilają działanie leków z grupy amfetaminy, wzmagają niekorzystne działania narkotycznych leków przeciwbólowych.